بلاگ را همنام کلاسیک بزرگی از سینمای نوار آمریکا گذاشته ام. نام کنایی ِ فیلم اشارتی است به دنیای سیاه و هرزه ی زندگی کاراکترهایی که در پایان، همگی محکوم به مرگ در مدیوم سینما می شوند. کاراکترهایی که انگار، و حتما، دوست داریم که دزدی بزرگ و پیچیده شان را با ظرافت و بی نقص انجام دهند و حتی پس از ورود به فاز دیگر جنایت ها و قتل ها، به چنگال پلیس نیافتند.
 |
جنگل آسفالت (جان هیوستون/1950) |
در این بلاگ از گذران زندگی خواهم نوشت. از دغدغه ها، عقاید و تجربیات ام اما، نه از آن نوع دل نوشته های شخصی و درونی که فقط خود نویسنده را به درون آنها راهی است! موکدا، آنچه که اینجا نوشته خواهد شد صرفا بیانگر دیدگاه نویسنده است و نه حقیقت یا واقعیتی محض و تغییر ناپذیر؛ که ورود به هزارتوی انعطاف پذیر اندیشه ها و پالایش آن یکی از مقاصد عمده ام از شروع دوباره ی وبلاگ نویسی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر